კუხიანიძე ზურაბ
გაზიარება

უჩემოდ ექსკლიუზივი

უჩემოდ
ნაპირს ხომალდები სცილდებიან,
ტოვებენ მიწას ნაძვებიანს, შინდებიანს.
ცხვირსახოცები ფართქალებენ თოვლისფერნი,
როგორც უეცრად შეპყრობილი თოლიები.
უჩემოდ 
ქოჩორს ყვავილებით იჭრელებენ,
სვანეთის მთებში ხეებს ჭრიან ტყისმჭრელები.
ხეს აშიშვლებენ - ნაჯახია დია ცივი, - 
ხე ენგურს მკერდში უგორდება დიაცივით.
უჩემოდ
აფრებს აუშვებენ ადრიანად,
მთვარე აშუქებს ნავს, მებადურს ბადიანა,
თევზი ბზრიალებს და ვარდება კაშკაშითა,
ვით სატევარი ამომხტარი ქარქაშიდან,
უჩემოდ
ჩნდება ქალაქები ტაიგაში,
მშენებლებს მთებშიც ტაშს უკრავენ, - აი, ტაში!
მნგრეველი შრომობს მაღაროში, ვითა ლომი,
და ლაღუმებით ინგრევიან პიტალონი.
მენავეებო, ტყისმჭრელებო, მეთევზენო,
მეზღვაურებო, მნგრეველებო, მხვნელ-მთესველნო,
უჩემოდ ღმერთმა მოგიმართოთ გზა და კვარი,
უთქვენოდ ქვეყნად რა მიშველის, რა წამალი!
უთქვენოდ ყველგან თქვენზე ფიქრი მე მაწვალებს
და თუ უჩემოდ ჩემზე ფიქრობთ, - გენაცვალეთ!

??????