დილით, როცა სოფელი (მთარგმნელი ჩაბრაძე ბაჩანა)
დილით, როცა სოფელი ვერცხლისფრად იელვარებს,
გუდა-ნაბადს ავიკრავ. ვიცი, როგორ მომელი.
გადმოვლახავ შორეულ ტყეებსა და მწვერვალებს.
შენთან ყოფნის წყურვილი მიპყრობს დაუდგრომელი.
ვივლი მხოლოდ საკუთარ ფიქრში გამოხვეული,
ჩემთვის უცხო იქნება ქვეყნიერი ხმაური,
ვივლი გულხელდაკრეფით, სევდიანი, ეული,
შემეცვლება უკუნით დღეთა აურზაური.
არ შევხედავ ჩამავალ მზის ოქროვან კამარას,
ვერც პორტისკენ მომავალ აფრას ლივლივს შევატყობ,
შენზე ფიქრის ამარა მოვალ და შენს სამარეს
აყვავებულ ლერწმების თაიგულით შევამკობ.