ღლონტი ვახტანგ

გაზიარება

ასე იცის გაზაფხულმა ^{ექსკლიუზივი}

გაზაფხულია, -

მოგესალმებით ზნეკეთილო და ამო სულებო,

გაზაფხულია, - შუბლი გახსენით ჯვარცმულებო და ჯავრმოცულებო,

ნუ გერცხვინებათ, ლამაზმანებო, სიყვარულისგან ალმოსულებო,

ბაღში ჩამოდით, მაგ აივნებზე ყვავილებივით ამოსულებო.

ასე იცის გაზაფხულმა, -

დაბრუნდება გრძელვადიანი შვებულებიდან და

მზის გასაღებით ნელა შეაღებს სასახლის კარებს.

ყველა ღიმილით მიეგებება,

გულწრფელია მათი ღიმილი.

ბუნებას ოთხი პრეზიდენტი ჰყავს,

ყოველ სამ თვეში იცვლებიან, მორიგეობენ.

ასე იცის გაზაფხულმა, -

მიუჯდება მარადმწვანე თავის მაგიდას,

ზამთრის თეთრ საფარს გადააშორებს

და მზის სხივებით შეწყალების წერას დაიწყებს:

"გათავისუფლდეს დედამიწა ზამთრის პატიმრობისგან!

თეთრი ლაშქარი დაიშალოს!

ყინვები, ზამთრის მუდმივი ჯარისკაცები,

კვლავ დაუბრუნდნენ ძვირფას ოჯახებს!

ხეებს-ფოთლები, უმწვანესი თუმნიანები,

მემკვიდრეობით მიღებული მზისგან ქონება,

ზაფხულისთვის მიბარებული,

შემოდგომის ქართა მიერ დატაცებული,

ზამთრის ზანდუკში გადამალული, - დაუბრუნდეს!

გათავისუფლდეს სიყვარული,

რომელმაც დიდხანს, პატიოსნად ზიდა სასჯელი

მარტოობის და მოლოდინისა.

ამიერიდან მას უფლება აქვს:

სადაც კი ნახავს გულს თავისუფალს

ან გაუქმებულს მოღალატის ვერაგი ხელით,

დაისვენოს, ან სამუდამოდ შიგ დაესახლოს!"

ასე იცის გაზაფხულმა, -

ხოლო მერცხლები,

გაზაფხულის შიკრიკები,

გრძელკუდიან შავ ფრაკებში გამოწკეპილნი,

თეთრ პერანგებს გაიღეღავენ,

ფრენა-ფრენით დაივლიან ქვეყნიერებას

და მრევლს ამცნობენ ამნისტიას,

ნება-სურვილს უწმინდესის და უნეტარესის.

ასე იცის გაზაფხულმა, -

ჩვენ კი ჩვენივე ნება-სურვილით

მზის ოთახებში ჩაკეტილები,

(წიგნი მივაგდეთ) ბაგეს ვიწაფავთ

კოცნის პირველი გაკვეთილებით,

ხელით გვიჭრავს შმაგი გულები,

ამურის ისრით გაკვეთილები,

ახ, რარიგ გვიყვარს ჩვენ ერთმანეთი,

რა კარგები ვართ, რა კეთილები!