წუთი

ჟამთა ცეცხლით განწმენდილი, ფრთა-სუბუქი, ფრთა-სათუთი,

მოელვარე ცის კიდურში გამიტაცებს ხოლმე წუთი.

მავიწყდება ამ დროს ღმერთი, წუთს ვუმონებ გულის ძგერას,

რადგან ღმერთი ჩემშივეა და მევე ვქმნი ბედისწერას.

წუთი მაძლევს აღმაფრენას, მაგრამ წუთი თუ გამწირავს, -

დამიმონებს, გულს გაგმირავს, ძირს ჩამითრევს და დამძირავს,

მიწიდანაც ტყვე-ყოფილი თვალს ვადევნებ ვარსკვლავთ რბენას

და მაშინაც წუთში ვეძებ საოცნებო აღმაფრენას.

და როდესაც მე ბედს ველი გრიგალივით მოგუგუნეს, -

ლოდინშიაც წუთს მივყვები და მივყვები საუკუნეს!