ნადირაძე ნინია
გაზიარება

ოქროს წვიმები ექსკლიუზივი

წვიმა ნეონს იმოსავს.
დედამიწას ვადა აქვს.
როგორც ვნების იმპულსი,
როგოც წერის მადა
მემატება თითებში
ტკივილი და თოვლი.
ვითმენ განცდებს მოგეშილს
დაკარგვის და პოვნის.
ჰო, ყმუიან ძაღლები,
გარეთ მინუს ათია
და ქარივით დაღლილი
ვარსებობ და ხომ ვარ...
შენი გულის კუთხეში
ძლივსძლივობით ვანთივარ.
ვყრივარ ნაგვის ურნაში
ოცნებების ხროვად.
წვიმს და დგანან ხეები,
წვიმს და დგანან ხეები,
წვიმს და დგანან ხეები
და მინდვრები ხორბლის.
და სიზმარში იესო
შუბლზე ტილოს მადებდა,
შუბლზე ტილოს მადებდა,
გრიგალები მოსპო.
წვიმდნენ ოქროს წვიმები,
წვიმდნენ ოქროს წვიმები,
მოხვედი და ინება
ასე შენი მოსვლა.
ჰო, ყმუიან ძაღლები
და ქარივით დაღლილი
და ქარივით დაღლილი
შენს კარებთან ვზივარ.
ახლა ხელს თუ გამიშვებ,
ახლა ხელს თუ გამიშვებ,
ვფიქრობ, ხელს თუ გამიშვებ
და მცივა...

??????