ტაბიძე გალაკტიონ
გაზიარება

მარმარილო 

აჰყვე კიბეებს - სადაც სფინქსი ქვებს ეფერება, 
და შიშში გრძნობდე, რომ ახლოა ბედნიერება, - 
ოჰ! რამდენია სიცოცხლეში ასეთი წამი! 

სულში გენიით ატეხილი რეკავს ლერწამი, 
და ვან-დეიკის ლანდებივით მწვანდება ღამე... 
ოჰ! რამდენია, რამდენია ასეთი რამე!

აჰყვე ვარდისფერ საფეხურებს და აჰყვე ისე, 
რომ შენს წინ სხივზე ლანდად იდგეს ყრმა დიონისე; 
გრძნობდე, რომ ისევ უკვდავია თქვენი მსგავსება: 

ერთნაირ სულში ერთნაირი მზის მოთავსება, 
ერთგვარი სახე, ერთი ცეცხლი და სითამამე... 
ოჰ! რამდენია, რამდენია ასეთი რამე!

აჰყვე ოცნებით მარმარილოს თლილ საფეხურებს, 
სადაც ყოველ მხრით პრაქსიტელის თვალი გიყურებს, - 
ცა სიყვარულის და სიცოცხლის ძვირფასი თასი. 

და ყოფნა ასე, მოლანდება ასი ათასი, 
რომ შენს გვირგვინზე წაშლილია შავი ნაპრალი... 
ოჰ! რამდენია, რამდენია ამგვარად მთვრალი!

??????