არა ერთი ორი
არა ერთი და ორი,
არა ორი და სამი,
მახსოვს ვარსკვლავი შორი
და განათების წამი.
შენ, გალაკტიონ, იცი
რა დაუდევრად ჩქარა
ქრება ქალების ფიცი.
წყნარად იარე, წყნარად.
და მეგობრული ვერსად
ვარ გიპოვნია თასი.
კმარა, Poeise Verso!
რაა სიცოცხლის ფასი?
მაღალ ალვათა რიგნი
მთვარეს მწვერვალებს უხრის.
დახურულია წიგნი
უკანასკნელი მწუხრის.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru