ლეონიძე გიორგი
გაზიარება

მე ახლა მივხვდი 

ის ბაღი... მე რომ მიყვარდა ერთხელ...
წნორის ორღობე... ვერხვიანები...
მე იმ ორღობეს, მთვარეს, იმ ვერხვებს
და იმ სიყვარულს ვეხმიანები!

― სადა ხარ, სადა, თვალმერცხლიანი,
ჩემი ოცნების სახე მბრწყინავი?
ვერხვის შრიალში ხმავერცხლიანი
მეპასუხება მხოლოდ ნიავი...

მე ეხლა მივხვდი, რომ სიყვარული
უკვე სიმღერად გადაქცეულა...
და ის ოცნება და სიხარული
ქარის ფრთებითაც ვერ დაწეულა!..

??????