ტაბიძე გალაკტიონ
გაზიარება

დაღამდება ტყეში ოდეს... 

დაღამდება ტყეში ოდეს,
ქარი ფოთლებს აურევს.
იმ მდინარის გეშინოდეს,
რომელიც არ ხმაურობს.

მას ფოთლები აოქროვებს,
ვით ყვავილი ნაოშებს,
წვეთ-წვეთობით წყალს აგროვებს,
ნიაღვრებად გაუშვებს.

დაიძვრება გზა ზვირთული,
როგორც მძიმე ხეხილი -
ნაყოფებით დატვირთული,
ქარით გადაზნექილი.

1918

??????