ანძები
დაუნდობელი ქარით ნარენი
და დაწეწილი, როგორც წვიმები,
ვით დაღალული სერაფიმები,
ჰქროდენ ანძები მგლოვიარენი.
არ მეშინოდა, გზას არ აურევს
ცისფერ ხომალდის სველი ფერდები,
„მიწა!“ - აღმოხდათ გულს მეზღვაურებს,
მაგრამ მე მაინც არ შევჩერდები.
1918
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru