მაიაკოვსკი
ულევი, უანგარიშო
შიშის და ჟრჟოლის ამტანი
შენს არემარეს, პარიჟო,
აშუქებს კაფე-შანტანი.
მაიაკოვსკი ბაღდათის
ლირიკა იყო ნათელი.
საღამოვდება, მზე ჩადის,
მზე ჩადის, მზე ბაღდათელი.
ბევრი მინახავს ტბის თვალი,
შუქგამჭვირვალე მცინარე,
ისეთი, ვით ხანისწყალი,
არსად მინახავს მდინარე;
შიგ ოქრო გადამეფანტა,
ჩავიდა, ჩანანინავდა,
შემდეგ დავხედე და სჩანდა,
რომ ოქრო ბსკერზე ბზინავდა.
და უფრო უანკარესი
მოულოდნელი შვენებით
უცებ გაბრწყინდა კონგრესი
მაიაკოვსკის ხსენებით.
1935
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru