მარტოდმარტო შრიალებდა
შავი ზღვის პირს შავი მუხა,
და რამდენიც ჰქონდა ბზარი,
ცას იმდენჯერ დაექუხა. 

ზღვის ჩიტები ჟივილის ხმით
ესეოდენ ტყეთა ნარჩენს,
ნისკარტებით ზედ აფენდნენ
ცისარტყელის ჩამონაჭრებს. 

ნისკარტებით ციდან სხივი
და ცვარ-ნამი ჩამოჰქონდათ,
და რამდენიც ეგალობათ,
ხეს იმდენი ბზარი ჰქონდა. 

შავი ზღვის პირს შავი მუხა
მარტოდმარტო შრიალებდა,
ტიტველ მკერდზე ილეწავდა
ტალღებს ნისლით მფშვინვარეთა... 

მუხა იდგა, როგორც ვეფხვი,
ვეფხვზე უფრო მრისხანედა,
და რამდენსაც ზღვა დაჰკრავდა,
იმდენ ფესვებს იმატებდა!

1925