უცებ მოსწყდა ნაპირთან, -

დაისარტყლა, გაფითრდა

დიდროვანი ღრუბელი, თითქოს რკინის ნახარში,

ყაყაჩოსფრად მახვილი

მუხას დაუპრიალა,

დაჰკრა ზურგის ბაწარში!

მეხმა მუხა გახარა,

აშიშინა ხორცივით

და გაჟღლილი ქერქები სხვა ხეებს მიაყარა

გასროლილი, ტყორცნილი...

მუხას წყალი ჩამოსდის,

ტყავგახდილს და გალოპრილს;

მუხის შავი კარავი ნატუსალმა გატრუსა,

ჰგავდა მუხა დამფრთხალი

ბუღას დანადარტყმულსა!

ჩადგა დიდი სიჩუმე... მუხამ შეიშრიალა.

თმა, გულღვიძლი, სიცოცხლის

ცეცხლებს დააწეწინა.

იწყებოდა რიჟრაჟი...

მეხს კი წყნარად ეძინა

ამოკაწრულ მიწაში...

1934