მაიაკოვსკი ვლადიმერ
გაზიარება

და მაინც ექსკლიუზივი

ჩაენთხლა ქუჩა - როგორც ცხვირი სიფილისიანს. 
(მსუნაგის დორბლი - მდინარე ივლის.) 
ბოლო ფოთლამდე საცვლებს ისვრიან 
და უწვებიან ბაღები ივნისს. 

მე გამოვდივარ მოედანზე, 
გადამწვარ კვარტალს - 
ვით მწითურ პარიკს, დავიმხობ თავზე, 
ხალხს ეშინია, 
ჩემი პირიდან 
ფეხს შეუჭმელი ყვირილი აქნევს. 

მაგრამ არავინ განმსჯის და დამყეფს, 
ფერხთით ყვავილებს დამიფენენ! მხსნელად მოვედი! 
და ყველამ, ვისაც ცხვირი ჩაენთხლა, 
იცის - 
ეს მე ვარ - მათი პოეტი! 

როგორც დუქანი ისე მზარავს თქვენი სამსჯავრო, 
ცეცხლმოდებული შენობიდან მოთქმა-გოდებით, 
მე - ერთადერთს, წმინდანივით ამიყვანენ და 
თავისმართლებად წარმადგენენ ღმერთთან ბოზები. 

ისიც გადმოყრის ჩემს წიგნზე ცრემლებს, 
ვინ იცის, ცაზეც მისთვის გარბოდეს, 
რომ იღლიაში ამოჩრილი ჩემი ლექსები 
სულმოუთქმელად წაუკითხოს 
თავის ახლობლებს.

თარგმნა ნინო ქოქოსაძემ

??????