-სახურავზე გიჟია, გიჟი!- დაიძახა ვიღაცამ.

მთელი უბანი ფეხზე დადგა.

ქუჩა თავიდან ბოლომდე ხალხით გაივსო. ყველას სეირის ყურება საგუშაგოდან მოდიოდა, ზოგიც _ თვით სამმართველოდან, სახანძრო რაზმიც უცებ გამოიძახეს, არ დაუყოვნებიათ.

-ჩემო შვილო, ჩემო საყვარელო, ჩემო ჭკვიანო, ჩამოდი ძირს! - ეხვეწებოდა დედა გიჟს.

-სოფლის თავად თუ არ ამირჩევთ, აქედან გადმოვვარდები!- პასუხობდა გიჟი.

მეხანძრეებმა თადარიგი დაიჭირეს და ქვევით დიდი ხალიჩა გაშალეს. ცხრა მეხანძრე გაშლილი ხალიჩით დარბოდა სახლის ირგვლივ - რა ვიცით, გადმოხტომა სად მოეპრიანებაო. იმდენი ირბინეს , არაქათი გამოელიათ, ოფლი წურწურით ჩამოსდიოდათ სახეზე.

-ძალიან გთხოვ, ძმობილო, ჩამოდი ქვევით! _ ეძახდა გიჟს კომისარი. მის ხმაში მუქარაც იგრძნობოდა და მუდარაც.

-სოფლის თავი გამხადეთ და ჩამოვალ, არა და თავს მოვიკლავ, ჩამოვვარდები,- პასუხობდა გიჟი.

ცუდად იყო საქმე,

-ჩამო ძმაო! ჩამო, თუ კაცი ხარ...

-ერთი ამას დამიხედეთ! თქვენ გინდათ, მე ჩამომიყვანოთ ძირს და თვითონ ახვიდეთ მაღლა?.. არ გამოვა.

-კარგი, კარგი, გირჩევთ სოფლის თავად! - დაიძახა ვიღაცამ.

-ტყუილია. გიჟი და სოფლის თავი?! ვერ მომატყუებთ, ვერა!

-ალაჰის მადლმა, მართლა აგირჩიეთ,- ასძახა ერთმა ხელჯოხიანმა მოხუცმა.

-არ მჯერა, მეხუმრებით.

-ჩამოდი, არ გეხუმრებით.

-არ ჩამოვალმ, ქვემოთ ჩამოსვლა ეგრე იოლი კი არ არის! სხვებს ხედავთ? ვინც მაღლა ავიდა, ძირს არც ერთი არ ჩამოსულა, ყველას მაღლა ყოფნა უნდა.

-კარგი ახლა, ჩამოდი!

-რად მინდა სოფლის თავობა! ქალაქის მეჯლისის წევრად თუ არ ამირჩევთ, თავს მოვიკლავ, აქედან გადმოვვარდები,

ბერიკაცები განზე გადგნენ.

-ახლა როგორღა მოვიქცეთ?

-შევუსრულოთ, რაც სურს.

-მაინც არ ჩამოვა, გიჟი თავიდანვე არ უნდა აუშვა მაღლა, თორემ ძირს ვეღარ ჩამოიყვან მერე.

მაინც დაუძახეს:

-გადავწყვიტეთ, ძმაო, ქალაქის მეჯლისის წევრად აგირჩიეთ... ჩამოდი, მეგობრებს ნუ ალოდინებ.

-არ ჩამოვალ, ვიდრე ქალაქის მუნიციპალიტეტის თავჯდომარედ არ გამხდით.

-ხომ გითხარით. აი, სადამდე მივიდა! - თქვა გაბრაზებით ერთმა მოხუცმა. - მაგას რაღა ჩამოიყვანს.

-რა მოხდება, თავჯდომარედ რომ ავირჩიოთ? - იკითხა სახანძრო რაზმის უფროსმა, რომელიც გვარიანად გაოფლილიყო აქეთ-იქით სირბილით. მერე ტუჩთან ხელი მიიტანა და გიჟს ასძახა:

-ჩამოდი, ძმაო, მუნიციპალიტეტის თავჯდომარედ აგირჩიეთ, ჩამოდი და მოვალეობის ასრულებას შეუდექი.

გიჟმა მუცელი შეათამაშა და ცეკვა დაიწყო.

-არ ჩამოვალ, რა მინდა თქვენთან? რა საერთო მაქვს იმ ხალხთან, გიჟს რომ ქალაქის მუნიციპალიტეტის თავჯდომარედ ირჩევს? არა, არ ჩამოვალ.

-კი მაგრამ, აბა რა გინდა?

-მინისტრობა მინდა. მინისტრი გამხადეთ და ჩამოვალ.

ქვემოთ ერთხანს ისევ ითათბირეს და შემდეგ ასე გადაწყვიტეს:

-იყოს ნება შენი, მინისტრი ხარ! ახლა მაინც ჩამოდი, ხომ ხედავ, რამდენი ხალხი გელოდება?

გიჟმა ხელი ცხვირთან მიიტანა, თითები გაშალა და დაიტრიალა:

-ვერ მოგართვით! რა საქმე მაქვს იმ ხალხთან, გიჟი რომ მინისტრი გახადა.

-ამაოდ ცდილობთ, არ ჩამოვა. მე ძალიან კარგად ვიცნობ მაგნაირ გიჟებს. მინისტრად კი აირჩიეთ, მაგრამ თავი ისე უნდა მოაჩვენოთ, თითქოს ჩამოსვლას არ სთხოვდეთ, - თქვა ისევ იმ მოხუცმა.

-პრემიერ-მინისტრად მირჩიეთ, თორემ გადმოვვარდები და თავს მოვიკლავ, - აყვირდა გიჟი.

-კი, ბატონო, კი, ბატონო, პრემიერ-მინისტრი ხარ, ჩამოდი!

-არ ჩამოვა! - თქვა მოხუცმა.

გიჟმა კვლავ დაიწყო ცეკვა.

-მეფედ ამირჩიეთ. მეფობა მინდა. ამირჩიეთ და ჩამოვალ.

მოხუცის სიტყვები მართლდებოდა.

ისევ მოითათბირეს.

- აწი უკან დახევა არ შეიძლება. რახან ამდენს შეჰპირდით, მიჰყევით ბოლომდე. - თქვა მოხუცმა.

-აგირჩიეთ, მეფე ხარ!- ასძახეს გიჟს. - ახლა მაინც ჩამოდი.

გიჟმა კვლავ აათამაშა მუცელი.

-არ ჩამოვალ.

-რაღა გსურს, მეფე გაგხადეთ და მეტი რა გინდა?

-არა, არა. იმპერატორად თუ არ ამირჩიეთ, ერთ ნაბიჯსაც არ გადმოვდგამ... თავს მოვიკლავ!

-მართლა გადმოვარდება, თქვა მოხუცმა.

-კარგი, ეგრე იყოს, - იყვირა ერთხმად ყველამ, - იმპერატორი ხარ, ჩამოდი.

-ჩემნაირ იმპერატორს თქვენისთანა გამოშტერებულ ხალხთან რა ხელი აქვს?

-კი მაგრამ, ეს მაინც გვითხარი, სხვა რა გსურს? გვითხარი და გავაკეთებთ.

-უკვე იმპერატორი ვარ, არა? - იკითხა გიჟმა.

-იმპერატორი ხარ, იმპერატორი!

-რახან იმპერატორი ვარ, როცა მომეპრიანება, მაშინ ჩამოვალ, თუ არ მომინდა, სულაც არ ჩამოვალ.

-გადმოვარდება და გადმოვარდეს, - გაბრაზდა კომისარი, - ერთი გიჟით ნაკლები იქნება ქვეყანაზე.

-ახლა როგორღა მოვიქცეთ? - მიუბრუნდა მეხანძრეთა უფროსი მოხუცს, - ეს გიჟი ქვევით ჩამოსვლას არ აპირებს.

-ჩამოვა, - უთხრა მოხუცმა.

-როგორ?

-მაცადეთ, ახლავე ჩამოვიყვან...

-ჩვენო დიდო იმპერატორო, - ასძახა მოხუცმა გიჟს, - იქნებ თქვენმა უპატივცებულესობამ მეექვსე სართულზე ჩამობრძანება ინებოს?

გიშმა თავი მოისერიოზულა.

-სიამოვნებით.

გიჟი კიბეზე დაეშვა და მეექვსე სართულის ფანჯრიდან ხალხს გამოხედა.

-ჩვენო დიდებული, ჩვენო მხსნელო, მეხუთე სართულზე ჩამოსვლა არ გნებავთ?

-რატომაც არა, უპასუხა გიჟმა.

ყველანი გაოცებული შეჰყურებდნენ მოხუცს. გიჟმა მეოთხე სართულის ფაბჯრიდან რომ გადმოიხედა, მოხუცმა ასძახა:

-თქვენო ბრწყინვალებავ, ჩვენო იმპერატორო, იქნებ მესამე სართულზე ჩამობრძანება მოიწადინოთ?

-შეიძლება, - იყო პასუხი.

გიჟი უკვე მესამე სართულის ფანჯრიდან იხედებოდა. ახლა ისე აღარ ცეკვავდა, ისე აღარ ათამაშებდა მუცელს, როგორც სახურავზე ყოფნისას. ახლა მათკენ თითქოს ნამდვილი მეფე მიდიოდა.

-თქვენო უბრწყინვალესობავ, მეორე სართულზე ჩამოსვლას ხომ არ ინებებდით?

-სიამოვნებით.

ხოლო როცა გიჟი მეორე სართულზე ჩამოვიდა, მოხუცმა ასძახა:

-თუ თქვენი უპატივცემულესობა პირველ სართულზე ჩამობრძანდება, ჩვენს სიხარულს საზღვარი არ ექნება...

გიჟი ქუჩაში გამოვიდა. ხალხში შეერია. მერე მოხუცისაკენ გაემართა, მიუახლოვდა, ხელი მოჰხვია და უთხრა:

-ეი, ძმობილო, გეტყობა, ერთ დროს შენც გიჟი იყვი. გიჟის ენა გიჟმა იცის. - მერე კომისარს მიუბრუნდა და უთხრა:- აბა, ერთი ვნახოთ, როგორ ბრძანებ, შეჰკარით და ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში წაიყვანეთო! ახლა ხომ მაინც ისწავლე, როგორ უნდა მოუარო გიჟს?

გიჟის წასაყვანად შეკრებილი ცნობისმოყვარე ხალხი მოხუცს მოუბრუნდა:

-მოხუცო, როგორ მოახერხეთ, როგორ ჩამოიყვანეთ?

-ეეჰ, ეგ არც ისე იოლია. ორმოცი წელი პოლიტიკაში მედგა ფეხი!.. მერე ერთი ძლიერ ამოიოხრა და დასძინა: - ახლა რომ ძალა მქონდეს, მეც ავიდოდი მაღლა და აბა ნახავდით, თუ ვინმე ჩამომიყვანდა ძირს.

 

თარგმანი_ გურამ ბათიაშვილი.