სკვერში ცალად იჯდა ესმა. ალერსით გაბრუებულ წყვილებს ათვალიერებდა.

,,უშნო და უბედური ვარ, - გაიფიქრა. - სახელიც ისეთი მქვია, მოფერებითს ვერ მოუძებნი.”

- შეიძლება თქვენს გვერდით ჩამოვჯდე? _ გაუღიმა სიმპათიური უცნობმა.

- დდდიიიახ... - ენა დაება ესმას.

ჩამოჯდა... ისაუბრეს...

ბიჭი აღფრთოვანებული ჩანდა, ესმა - გაოგნებული. თურმე, სულაც არაა უშნო.მეტყველი თვალები, ლამაზი თმა და კარგი იუმორი ჰქონია.

დაიფიცე, რომ ხვალაც შემხვდებიო, - ბიჭმა.

გეფიცებიო. - ესმამ.

რომ მომატყუოო?!.. - ბიჭმა. - შენი ბეჭედი დამიტოვე. მშვიდად ვიქნები, მეცოდინება, რომ ბეჭდის დასაბრუნებლად მაინც მოხვალო.

აჰაო. - ამან.

მეორე დღეს ბიჭი არ მივიდა. ნამდვილად რაღაც შეემთხვაო, აფორიაქდა ესმა.

,,ვიში პრობა ოქროა. მალადეც!” - იუველირმა ფული ჩაუთვალა.

კმაყოფილმა ბიჭმა საქმიანად გადაშალა ბლოკნოტი და ჩანიშნული, პლიუსდაუსმელი სკვერების სიას ჩახედა...