შეჯამებული სითბო
რასაც ვიხსენებ,რასაც წარსულში ვყვები
(ცოტას ცხადში და ცოტას სიზმარში ვხედავ),
მდევდა მისანის და ხირომანტის ყბებით
ამოსათქმელი,მდევდა,აქამდე მდევდა:
მღვრიე დინება - სასოწარკვეთის სიღრმე -
წარმოჩენილი ქალირი ხმა და კილო,
იხსნის თანდათან ნერვების მომშლელ ნიღბებს,
და გაძარცვული დადგეს ჩვენს შორის ცდილობს.
და უსასრულო სივრცე ამდორებს მზერას
და წუთი-წუთზე ხორშაკი ქარი გვხუთავს;
,,შენ მენაღვლები,ასეთ დროს,თორემ მე რა-
ჩირად არ მიღირს“...-ამბობს მავანი ყურთან.
რა რო ,,არ მიღირს“...ფიქრი...ამგვარი ფიქრის
კვალზე მიყოლას უნდა ალღო და გეში
და წლევანდელი ზამთრის ფარფატა ფიფქი-
ახლა პირიქით-იქ,იმ წარსულში, ფრთებს შლის.
მინდა დავარქვა სახელი-ვინ და რატომ
გემზრუნველება და არც არაფერს ითხოვს,
და ამის მერე გვირგვინად დავწნა მარტომ
სამივეს ერთად შეჯამებული სითბო.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru