შენი თვალები
და ბოლოს ისევ გათქვეს თვალებმა,
ამ გრძნობის მიღმა რაც იმალება...
და რაც ბურუსით იყო ფარული
ამოიკოკრა მზით, სიხარულით.
შენც ამზეურდი, ამოანათე,
გულს უსალბუნე წყაროსთვალივით,
ასე იღვიძებს დილით ცის ნამი,
ასე ამოდის მარტში ყვავილი.
არ ვიცი ახლა რა ცოდვას ვიდებ,
ან ტკბილ ოცნებას საით მივყვები,
ნეტა ყოველთვის ჟრუანტელს მგვრიდეს,
შენი თვალებით თქმული სიტყვები.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru