ნუ, მოტრაპეზევ!
ნუ, მოტრაპეზევ!
ეგ ბახუსი - ჩარჩი ვერაგი -
ნუ მოგისყიდის
მთვარეული ღამის ყანწებით!
რად მოგიღეღავს
დარდიმანდის ჯაჭვის პერანგი -
წაგძლევს სული და
უნუგეშოდ განიძარცვები!
რას გვემართლები,
რომ უგზოა შენი გზა-კვალი;
რომ შენი ტომი
სიყვარულის სენით ამოწყდა;
რომ მოგჯარვია
უთვალავი თვალი-მზაკვარი
და გეზარება
სატევარის სამტროდ ამოწვდა;
რომ დიადია
ოქრო პონტის თუ ტრაპიზონის
და რომ სიწრფელით
შეშლილ კოცნას მეტი ფასი აქვს...
ნუ, მოტრაპეზევ! -
ყურს გიგდებენ მოტრაპეზენი
და იფიქრებენ:
აბეზარი მატრაბაზია!
გადევნებია,
დაე, ეულ ნაბიჯს ნურავინ!
დაე, დამსკდარა მარანშივე
ურვის ჭურები!
ნუ აენთები -
გათანგვამდე ნამიჯნურალი!
ნუ იღვენთები -
გათანგული უმიჯნურობით!
ვიცი, უჩქამოდ იდოლაბო -
უფრო გაცვდები;
მეფისტოფელის კერძი წამი,
ვიცი, მოგშივდა...
ნუ, მოტრაპეზევ,
ღია თვალებს ნუ მოაწყდები! -
არ გადმოვარდე
უშორესი სულის კოშკიდან!
ვინ შეიწყნაროს
მარტოსულის ბედი-მზარავი -
უფსკრულის პირად
გაგიჟება შმაგი ჭენებით!..
ნუ, მოტრაპეზევ! -
დაგიჯერებს მაინც არავინ!
ნუ-მეთქი, თორემ,
სადაც არის -
დაგიჯერებენ!