აბაშიძე გრიგოლ
გაზიარება

უსამართლობა 

გაზაფხულს ხეთა ჯარიც თან ახლდა, 
ტყეს სად ჩააცვა მწვანე წვრილთვალა?! 
ხედავ, ბუნება ისევ განახლდა, 
მთა-ბარმა ფერი ისევ იცვალა! 

იქუხა ცამ და ღელე ღრიალით 
მოვარდა ყალყზე შემდგარ ზვირთებით; 
ცეცხლის გამჩენი, ნაკვერცხლიანი, 
ატმის ტოტებზე დასკდნენ კვირტები. 

ისევ გალობად დასხდნენ ფრთოსნები, 
ყაყაჩოს შავი შვენის ხალები; 
ყველას დაუდგა ჟამი ოცნების, 
განახლების და ფერისცვალების. 

შენც სიჭაბუკე უკანვე იხმე, 
მაგრამ ვაი, რომ დრო სჯის სხვაგვარად; 
არ დაბრუნდება განვლილი სიყრმე, 
არ გაშავდება შენი ჭაღარა... 

ცეცხლი სისხლს აღარ აახმიანებს 
და ნანობ როცა ასაკში შეხველ, 
რომ გაზაფხული ადამიანებს 
ცხოვრების გზაზე ეკუთვნის ერთხელ... 

იმ ერთისთვისაც უფალს მადლობა, _ 
განვლილზე აღარ გვმართებს გოდება... 
და მაინც არის უსამართლობა, 
რომ სიყმაწვილე არ მეორდება. 

??????