ნამცეცი

გადაღებილი ფრესკების და საგნების კაწვრა,

ყველა სახელით ერთი ჯამის გათამაშება,

სიხარულებით, ტკივილებით, ბევრჯერ რომ გასცდა,

ყოფნა-არყოფნის საზღვარზე რომ პატარა შრეა

და ღმერთი სუფევს, ჯერ სიბნელე, მერე სინათლე

რომ აიფარა, გაქცეული, ხასხასა ღმერთი,

ქედს რომ არ იხრის არსებობის ხვედრის წინაშე,

თან სულ რომ მოდის, ნამცეც-ნამცეც და ღმერთად ვერ ვთვლით

და ვცდილობთ, უფრო გადავდღაბნოთ, გავაფერადოთ

ყველა საგანი, გამოთვლილი ზომით და წონით

და ტკივილებით ამოვკაწროთ, მაგრამ ვერასდროს

ვერ გავიხედავთ ყოფნასა და არყოფნას შორის,

სადაც საგნებმა შეინახეს თავისი სახე,

საითაც მოჭრილ ფრთებს და ხელებს მიწვდი, ვაცეცებ,

ვერ დავიჯერეთ "ყველაფერი ღმერთის შესახებ",

მთლიანად რომ ვერ მოვიხელთეთ, ვკენკავთ ნამცეცებს,

ყოფნა-არყოფნის საზღვარზე რომ გამოვედავოთ,

რომ ჩემთვის გინდა, სანამ აქ ვართ, შენთვის მჭირდება

ყველა ის ფერი, რასაც მხოლოდ ბრმები ხედავენ,

ის მხარე, სადაც მიფრინავენ მკვდარი ჩიტები.