დაიაური გელა
გაზიარება

ნეტავ აქ იყო 

ნეტავ აქ იყო, - მარტის თვეში ნახავდი მუცოს, 
პოეტი სალამს მოგიძღვნიდა, - გულანთებული, 
თავს დაგიხრიდნენ ქარაფები ლამაზს და უცნობს, 
მხრებს შეარხევდა თორღვას ციხე - გაღმერთებული. 

ნეტავ აქ იყო, _ იის მოსვლას ვუდარაჯებდი, 
დავთვლიდი დღეებს თბილს, უსაზღვროს და უთარიღოს, 
მიწას გავხლეჩდი ანთებული მზერით - ხანჯლებით, 
აჩქარდებოდა გაზაფხულიც, შენ რომ აქ იყო. 

ნეტავ აქ იყო, - დღეს ეს არის ჩემთვის მთავარი 
და რომ იცოდე, ამ გულს როგორ გაახარებდი. . . 
ენძელასავით გატარებდი ხელში აყვანილს 
ასე, სათუთად მთებს და ველებს დაგატარებდი. 

ნეტავ აქ იყო, - ენძელებით დაგამშვენებდი, 
კრძალივით გესროდი მარტის თოვლის ცრემლიან გუნდას 
ტრფობით დაქანცულს შურთხის ხმაზე დაგაძინებდი 
ვუდარაჯებდი ყაჩაღივით შენს ცბიერ სუნთქვას. 

დაბინდდებოდა და მოგხვევდა მთვარე შავ მკლავებს 
ნიავი წყურვილს მოიკლავდა ბაგით მალ - მალე, 
თავს მოიკლავდა ქარაფებში, შურით ვარსკვლავი, 
მთვარე ალერსით დაგაფენდა ოქროს დალალებს. 

ვეღარ გავძლებდი და ტუჩებზე დაგაკვდებოდი, 
გაიღვიძებდი გულუბრყვილო თვალთა ციმციმით, 
- შემაშინეო, - სასაცილოდ ატირდებოდი 
და შენს ცრემლებზე მოკვდებოდა მთვარე სიცილით.

??????