მარტივი ბედნიერება
მიუხედავად ყველაფრისა, ძილის წინ,
როცა თოვლიანი ქუჩა სუდარას მაგონებს,
ყინული-ტყუილს,
მე ვკითხულობ:
დედის ლოცვას (ნეტავ, თეკლას სძინავს?),
შვილის ლოცვას (დედა, ალბათ, დაიღალა),
ლოცვას სნეულთათვის (ჩვენ სნეულები ვართ),
სამშობლოსათვის (ღვთისმშობელო, დაგვიფარე),
მიცვალებულთათვის (მამა და... ),
სულიერი მოძღვრისათვის (ალავერდელი მიტროპოლიტი);
და ვტირი ჩემი უმადურების გამო-
-ამხელა სიმდიდრის პატრონი,
ღარიბივით ჩამქრალი თვალებით
რომ დავდივარ და
სიცოცხლის მეშინია,
სიკვდილისაც...
მერე, ვაყოლებ ოპტინელი ბერების ლოცვას;
"უფალო, მომეც მე ძალი,რაითა სრულიად
მინდობილ ვექმნე წმიდასა ნებასა შენსა."
და ქრისტეშობას ვსუნთქავ-
-თოვლი ბავშვობას მაგონებს,
ყინული-სრიალს.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru