ჩემს  ლექსებს,  ადრე  დაწერილ  ლექსებს,

(პოეტი   ვიყავ,  არც  კი  ვიცოდი)

ვით  შადრევნიდან  ასხლეტილ  შხეფებს,

ვით   ცხელ   ნაპერწკლებს,   ისე   ვისროდი.

ცელქ   ეშმაკუნებს,  შემოჩვეულებს

წმინდა   ტაძარში,  ზეთის   სურნელზე,

ლექსებს   სიკვდილზე,  სიყმაწვილეზე,

-ჯერ   წაუკითხავ   და   უცნობ   ლექსებს! -

უჭირისუფლოდ   მიმობნეულებს,

( რომ  დასდებიათ  დახლების  მტვერი),

ჩემს   ლექსებს,   როგორც   ძვირფას   ღვინოებს,

მწამს,   დაუდგება   თავისი    ჯერი.