ბევრს   იცოცხლებ   და    სასწაულის   მოწმეც   გახდები,

კმაყოფილია    ამ   ფურორით   შემცბრი   მღვდლები,

მათ   სახარებას    მოთმინებით   ისმენენ   მგლები -

როგორ   მოუხდათ   ჰალსტუხები,   შავი   ბაფთები...

ისკარიოტელს   რომ   უნდოდა,   ის    ამინდია,

ასე   მგონია,   ეშმაკიც   კი   გადიჭრის   ვენებს,

ჩვენში   დარჩეს    და    პატივცემულ   მგელ-კაც-ჯენტლმენებს,

ღმერთიც   და   კაციც    სულ   ერთიან   ფეხზე    ჰკიდიათ.

სულ   სხვა   სურვილებს   შეუჭირხლავს    სულის   თავანი,

რისი   სიწმინდე,    რა   მამული ,    ერი    და   ბერი,

ამგვარ    საფიქრალს   რა   ხანია    დაედო   მტვერი,

გოლგოთა    მგლისთვის    ხრიოკი   და    უწყლო   მთა   არი...

ვისთან   ვიჩივლო,   როცა   უფალს   დღე   აქვს   დუმილის,

ქარებს   ამბოხის   დაკარგვიათ    ზნე    და   სურვილი...