შენ  გადაივლი   ცის  დასავალზე,          

ნახავ  მიმწუხრის  გასხივოსნებას.

შენ  გადაივლი   ცის  დასავალზე,

კვალი   ქარბუქით  წარიხოცება.

აღუშფოთველი - წყნარად   ჩაივლი

მყუდრო  თოვაში  ფანჯრებთან  ახლოს.

ო, მშვენიერო   უფლის   რჩეულო,

ამ   ჩემი  სულის   ნათელში   სახლობ!

მაგრამ   შენს   სულში  - ვერ   ჩავიხედავ!

გაქვს  შეუვალი  გზა   და  სავალი.

ამბორისაგან   ფერმიხდილ  ხელებს

ვერ  დაეჭდობა   ჩემი    სამსჭვალი

და   ვერც  სახელით  ვერ   დაგიძახებ...

და   ვერც   მკლავებით   მკლავებს   მივწვდები,

მხოლოდ   ცვილისგან    ჩამოქნილ  სახეს

ავავსებ   შორი    თაყვანისცემით

და   ნელ   თოვაში  მარტოკა    მდგარი

მე  დავიჩოქებ    მუხლებზე   უხმოდ,

რომ  შენი   წმინდა   სახელის   გამო

საღამოს  თოვლზე   ამბორი  ვუყო -

ნაკვალევს,  სადაც  დიდებულ   ნიშნით

მიენდე   სივრცეს,   დუმილმოფენილს,

იმ  წყნარ  ნათელში - დიდების  სხივში -