ჩემი ფიქრები
შემოღამდება და ვარსკვლავები
ცაზე კენტ-კენტად აენთებიან,
ჩაეძინება დამაშვრალ სოფელს,
ურმულის ხმებიც
შორს მისწყდებიან;
მხოლოდ ფიქრები,
ჩემი ფიქრები,
არ დაცხრებიან,
არ დადგებიან:
მესტუმრებიან შუაღამისას,
გამაღვიძებენ,
ამეშლებიან,
წამომაგდებენ სახეტიალოდ,
თან მხლებლებივით გამომყვებიან,
დამატარებენ ტანჯულთა უბნებს,
დამაღონებენ,
დაღონდებიან,
დამძიმდებიან
ხალხისცრემლებით,
დაიღლებიან,
დაოსდებიან,
მომაცილებენ ჩემს ყრუ ოთახში
და ჩემთან ერთად ატირდებიან...
1912 წ..
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru