მოგონება
როგორც თეძაფი ისე გადავკრათ.
ჩვენ იქნებ გულში ჩავიღიღინოთ...
გარეთ კი ისევ წვიმდა საძაგლად.
გამოქვაბული, ქარის ტირილი,
ქვესკნელს ზევიდან – ხევში ჩაჰქონდა.
ქუჩებში მარტო და გაცრეცილი,
გზებგადამცდარი ნიცშე ბღაოდა.
ჩვენ ვცლიდით ჭიქებს და ვახსენებდით,
ვისაც განცხრომა მიაჩნდა ძაღლად.
შენ დედის ლანდი არ გასვენებდა,
გარეთ კი ისევ წვიმდა საძაგლად.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru