სონეტი 7.
7.
მოლოდინივით საკუთარი ჩრდილის შემყურე -
დღეებიც ასე მოიქანცა... ამაოდ ვეძებ
კმაყოფილებას სიყვარულის გრილ ნაპირებზე...
ეს სანახები ო, რა გვიან მოვინახულე.
ჩუმი დღეები უშენობით რაც ვიმარხულე...
ამნაირ გრძნობას ერიდება გამოსვლა მზეზე;
არც ის არ არის უტყუარი სევდის მიზეზი,
რომ სამყაროში ბედისწერას ერთი ჰყავს ჰუნე.
ყოვლისშემძლეა უსინათლო იგი მოძღვარი,
ო, ტრაგედია არა მარტო ამ თამაშშია -
შეყუჟული ვარ მარტოობის თბილ ნიჟარაში...
და სიყვარულიც უძლურია მოშალოს ზღვარი
ჩვენ შორის, რადგან სიცრუეა ტრფობის სათავე.
პარალელები ერთმანეთს არ გადაკვეთავენ.
მოლოდინივით საკუთარი ჩრდილის შემყურე -
დღეებიც ასე მოიქანცა... ამაოდ ვეძებ
კმაყოფილებას სიყვარულის გრილ ნაპირებზე...
ეს სანახები ო, რა გვიან მოვინახულე.
ჩუმი დღეები უშენობით რაც ვიმარხულე...
ამნაირ გრძნობას ერიდება გამოსვლა მზეზე;
არც ის არ არის უტყუარი სევდის მიზეზი,
რომ სამყაროში ბედისწერას ერთი ჰყავს ჰუნე.
ყოვლისშემძლეა უსინათლო იგი მოძღვარი,
ო, ტრაგედია არა მარტო ამ თამაშშია -
შეყუჟული ვარ მარტოობის თბილ ნიჟარაში...
და სიყვარულიც უძლურია მოშალოს ზღვარი
ჩვენ შორის, რადგან სიცრუეა ტრფობის სათავე.
პარალელები ერთმანეთს არ გადაკვეთავენ.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru