სონეტი 10.
10.
სარკმელზე ნელა აკაკუნებს უღონო ხელი...
იგი ნამდვილად არის აქვე - მოგონებაში;
სპეტაკი თოვლის სიმსუბუქით ციდან დაეშვა
და გაანათა მოლოდინი ზღაპრულ ქოხივით.
იგი უთუოდ მოერიდა სხეულის ხმელი
ფოთლით შენიღბვას და ქუჩაში დადგა აფიშით,
რომ წუთიერი ნეტარებით თავთან თამაში
გამოესყიდა სილამაზის ნაღდი სახელით.
თუ მოგონება სასახლეა, თანაც უკარო
და ვისაც უნდა, როგორც უნდა, გადი-შემოდის...
ვინ დაამკვიდრა შენობაში ეს უკმარობა
ამ სილამაზის, სიყვარულის და უშენობის.
ეს შენ ხარ - ირგვლივ ყოველივე გააღარიბე,
რარიგ იგრძნობა იდუმალი ლტოლვის სიხარბე!
სარკმელზე ნელა აკაკუნებს უღონო ხელი...
იგი ნამდვილად არის აქვე - მოგონებაში;
სპეტაკი თოვლის სიმსუბუქით ციდან დაეშვა
და გაანათა მოლოდინი ზღაპრულ ქოხივით.
იგი უთუოდ მოერიდა სხეულის ხმელი
ფოთლით შენიღბვას და ქუჩაში დადგა აფიშით,
რომ წუთიერი ნეტარებით თავთან თამაში
გამოესყიდა სილამაზის ნაღდი სახელით.
თუ მოგონება სასახლეა, თანაც უკარო
და ვისაც უნდა, როგორც უნდა, გადი-შემოდის...
ვინ დაამკვიდრა შენობაში ეს უკმარობა
ამ სილამაზის, სიყვარულის და უშენობის.
ეს შენ ხარ - ირგვლივ ყოველივე გააღარიბე,
რარიგ იგრძნობა იდუმალი ლტოლვის სიხარბე!
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru