სონეტი 12.
12.
გააღებ კარებს, იქ არავინ არ ჩანს სრულიად -
მობჯენილია ღამე შუბლზე ნიავით გრილით...
მაგრამ გჯეროდეს, რომ შორს, სადღაც მღერის გრაალი
და თუ არ მღერის, მაშინ ეს ხომ დასასრულია.
აქ უნდა მოხდეს ის შეხვედრა, სულს რომ სწყურია:
გამოანათებს სიბნელიდან სხეულში გავლით
ისევ ის მზერა ნაცნობი და სატანის მგვანი
და შეუერთებს შენს იმედებს შორეულ წყვდიადს.
დაღვრილი ცრემლი ასხმულია ყურსაკიდებად,
არ ემძიმება სხვისი ტვირთი, შვენის კიდევაც;
თითქოს სცენარი შეიცვალა ახალი კადრით -
თითქოს სარკეში ეცეკვება თავისთავს კადრილს.
დნება დღე ცვილის სანთელივით და ცოტა ხანიც -
სულში მკვიდრდება სასოებით ახალწლის ღამე.
გააღებ კარებს, იქ არავინ არ ჩანს სრულიად -
მობჯენილია ღამე შუბლზე ნიავით გრილით...
მაგრამ გჯეროდეს, რომ შორს, სადღაც მღერის გრაალი
და თუ არ მღერის, მაშინ ეს ხომ დასასრულია.
აქ უნდა მოხდეს ის შეხვედრა, სულს რომ სწყურია:
გამოანათებს სიბნელიდან სხეულში გავლით
ისევ ის მზერა ნაცნობი და სატანის მგვანი
და შეუერთებს შენს იმედებს შორეულ წყვდიადს.
დაღვრილი ცრემლი ასხმულია ყურსაკიდებად,
არ ემძიმება სხვისი ტვირთი, შვენის კიდევაც;
თითქოს სცენარი შეიცვალა ახალი კადრით -
თითქოს სარკეში ეცეკვება თავისთავს კადრილს.
დნება დღე ცვილის სანთელივით და ცოტა ხანიც -
სულში მკვიდრდება სასოებით ახალწლის ღამე.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru