ადამი

"და გამოაძევა ღმერთმა იგი ედემის ბაღიდან, რომ დაემუშავებინა

მიწა, რომლისგანაც შექმნა. და შეიცნო ადამმა ევა..."

ბიბლია

ეს მე ვარ _ ადამ: ვნებით მთვრალი, მთვრალი ევათი,

ხელში მიჭირავს მწიფე ვაშლი, ვაშლი სარტოვე

და მომაქვს წლები _ მძიმე ჯვარი და სიმარტოვე _

წლები, რომლებსაც სამოთხეში უქმად ვწელავდი.

წინ მიდევს ტევრი _ გაუვალი, გაუღწევადი,

ძირს რომ დამეც და მარტოობის ტორით დამტორე, _

ო, ღმერთო ჩემო, ღმერთო ჩემო, რატომ დამტოვე,

რისთვის დამაჭდე სევდიანი ფიქრის სევადი.

ნეტავ, ჩაგეხშო ჩემი ტანი და ჩაგეკლიტა,

ცოდვა არ გეშვა თავგასული ჩემი ნეკნიდან;

გაღმით ცა დამცქერს _ მოხატული შენი თითებით,

სიკვდილის ბინდით ამთავითვე დანაბინდი ვარ

და ვილტვი, ვილტვი განკიცხულის გაბედითებით,

მივდივარ, მაგრამ, ღმერთო ჩემო, საით მივდივარ?!