გვახსოვდეს უნდა, ძვირფასო ზურაბ, _

დრო დროა, მიწა კი ჩვენით ბრუნავს.

იცვლება ჟამი, იცვლება წყობა,

უცვლელი რჩება კაცობა, ძმობა.

ვიცით, _ ჩვენს ნარბენ ღელე-ღურდნებში

ჩვენ ხელმეორედ ვერ დავბრუნდებით.

ვინ მოგვერევა, თუნდაც გვეომონ,

თუ გვეყვარება ერთიმეორე.

სულ რომ გვჭირია მოკეთე, მოძმე,

თვით ჩვენი ყოფნა გვყავს ამის მოწმედ.

1986