ჩემი დღეებიც დაკეცილა,

როგორც დროშები,

უფრო მაწვება ჯავრი ქვეყნის

და სახლ-კარისა,

რომელ ავდარში ნეტავ კიდევ გავითოშები?

ან სად გამათბობს ჩახუტება დროშის ტარისა?

მწუხრით მწუხრამდე,

რიჟრაჟიდან გარიჟრაჟამდე

ნდობას,

მშვიდობას,

ძმობას,

ტრფობას მინდა ვკაჟავდე;

ცაო, ნათელო,

არ გვიმუხთლო, აღარ გაშავდე.

ვინ იცის, დროშა დაკეცილი

რას ელოდება,

წითელი,

როგორც ალიონი

ივნისის თვეში,

აბრეშუმია,

თუ დამუჭავ, სულ ერთი პეშვი,

მაგრამ თუ გაშლი,

ქარებს ცეცხლად წაეკიდება.

1968