ის, ვინაც მიყვარს, ისე შორსაა...
ის, ვინაც მიყვარს, ისე შორსაა, გზა და ლოდინი მართმევს ყველაფერს, ამდენმა ღელვამ გული მოშალა და მაინც მინდა, გული ღელავდეს. ცისარტყელებო, გადამატარეთ, _ მზიდეთ თამარის ლურჯო ხიდებო, ამ წუთისოფლის სიპატარავე, შენ, სიყვარულო, გამიდიდეო. 1970
|