მე შენზე ვმღერი, აღიმართოს

თუნდა კედელი,

მე შენ გეძახი,

განუწყვეტელი

წვიმა და ქარი სახეში მირტყამს.

მე შენ გეძახი,

მაგრამ ბებერი ბიძაჩემი მაჩუმებს:

_ არა, _

შენი ძახილი მხოლოდ შენ გესმის,

წუწუნი კმარა,

შეგიძლია? _

იმღერე რამე, _

იმღერე გულის,

გატაცების,

ლოდინის,

ღელვის,

თორემ ამგვარად,

სადმე, მთა-ბარად,

დაჭრილი ელვით,

ქარიც კი მღერის.

1957