თოვლიანი ის დღე თეთრი,

ყინვიანი ის დღე შორი,

დღე სხვაგვარად გამითენდა

ამ ლურჯ არყის ხეებს შორის.

ჯდა მგოსანი დერეფანში,

გარს მოსკოვი ჩანდა მთელი

და წარსულთან ვკამათობდით

ის _ თურქი და მე _ ქართველი.

სახელებს რად იცვლით? _ მკითხა

და თვალს თვალით შევეყარე,

ფიქრებს იქით მომელანდა

ნაწვალები ჩემი მხარე.

ვკადრე: _ ნაზიმ, მეგობარო,

მწყინს, ასე ბჭობ შენაც, თურმე,

სახელი არ შემიცვლია,

მე სახელი დავიბრუნე.

1978