ხეითარი
აჭარელი გლეხი სოფლის გზაზე, სამადლოდ, წყაროზე ღარს გააწყობდა, ხის კოპს დადგამდა.
არა ძუნწთა ნაგროვებმა,
არა სკივრთა გადამალვამ,
ალბათ სხვისთვის, სხვის ხეირად
სხვის წყურვილთა მოსაკლავად,
წყაროსთვალთან დადებული
ცაცხვის ერთი კოპიც კმარა,
რომ თქვან:
წყალმა ერთმა პეშვმა,
განა კაცი, ან სოფელი, _
თვით ქვეყანა აამაღლა.
1980
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru