საქართველოში ვინც კი გაბედავს: 
კარგი შეაქოს, ავს უთხრას ცუდი - 
მან დაულოცოს ალგეთელ დედას 
ჩემი ნამუსის პატარა ქუდი! 

ნუ დამივიწყებს... აქაც დ იქაც 
დიდხანს სიცოცხლე გულით მინატროს, 
გულით აჯახოს ჭიქა ჩემს ჭიქას, 
კეთილი სიტყვით გზა გამინათოს. 

ახსენოს ჩემი ქერა ულვაში, 
ასე წმინდად რომ გადარჩენილა, 
და თეთრი ჩოხა - 
დროთა ბრუნვაში 
წვეთი სისხლიც რომ არ მჩნევია. 

ხელით კი არა, გულით ასწიოს, 
ნუ დამივიწყებს, ოღონდ მახსენოს, 
და თუ მტრის ტყვიამ წამომაქციოს 
კეთილი სიტყვით წამომაყენოს! 

1955 წ.