გაზიარება

ნუ სძრახავ

ანკარა წყარო, მდინარე წყნარად,
შვილი ზურმუხტის და ლაჟვარდების,
წვიმიან დარში მიდამოს ზარავს
და აიმღვრევა თითქოს დარდებით...

ყვავილი, ნაზი და უცოდველი,
დილით თრთვილული უწმინდეს ნამით,
ხვალ უნდა დაჭკნეს...
მაგრამ ფოთლები? -
მისი ფოთლეიც სავსეა შხამით!

აკვანში ჩაკრულ ტიტინა ბალღსაც
აიტანს ზოგჯერ ბოროტი ჟინი,
თვალთა ლაჟვარდი ექცევა თალხად
და სათამაშოს ამტვრევს ყიჟინით...

მაშ რატომ სძრახავ გულმართალ მგოსანს, -
ოდეს არ გიფენს ბილიკზე ვარდებს,
მიაპყარ სმენა მოწყენის დროსაც,
რომ სიხარული მისი გიყვრდეს!