უცბად ნათქვამი
მომჯარებიან სევდა, დარდები.
დაგელოდები მე ამ ღამესაც
და მერე სადმე გადვიკარგები.
შენ ხარ ლამაზი, ზეცის ვარსკვლავი,
მოხატული ხარ შენ მინანქარით,
შენ კოშკს არა აქვს კარი არსაით,
გეძახი, გიხმობ: გამიღე კარი!
მოდი, დატოვე ცის ლაჟვარდები,
როგორც მთიები მოსწყდი ვარსკვლავეთს,
დაკრიფე ცაში ლურჯი ვარდები
და დაესვენე ჩემს გაშლილ მკლავებს!
1939 წ.
თვალადი.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru