„ბოლო გაჩერება”
„ბოლო გაჩერება - სორბონი.“-
თქვეს და დაიმგვანე პარიზი.
-გახსოვს,
ჩემს მეზობლად ცხოვრობდი?
ქუჩა იყო - ანჯაფარიძის.
ალბათ დაკარგული გეგონე...
მსურდა შენთან მელაპარაკა;
შენი სახლია შარლ დე'გოლზე,
მე კი - მისამართიც არა მაქვს
ახლა! უშენობა ძნელია,
გულსაც ვუმუშავებ ხარვეზით!
ნუთუ, უარი თქვი, Ellié,
ჩემი სისხლით მორწყულ მხარეზე?!
თოვს და საქართველო შეირხა,
მე კი ამრია გზა-კვალი.
ახლა ჩემში ისე ბევრი ხარ,
რომ კვლავ უშენობა გავკვალე.
მარტი ამოვარდა სახსრიდან,
რახან თებერვალი ჩქარობდა...
...
ჩვენთან ყავასაც კი სახლი აქვს,
მე კი - დღემდე უსახლკარო ვარ!
მზეს კი ამინდები უშენენ
ღრუბლებს.
აღარ ჩანხარ, Ello, შინ...
რა ვქნა! ვრჩები ასე, უშენოდ,
ჩემს მზე-ჩამქრალ საქართველოში!
2 მარ. 2011 წ.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru