წერილი მეხუთე

დღეს შენს თვალებში წავიკითხე მთელი სიმართლე ჩემზე...

შენ მკითხე: რას გააკეთებდი ნატვრისთვალი რომ გქონდესო..

მე გიპასუხე: ხელს მოგკიდებდი და შორს წაგიყვანდი აქედანო.

ვიგრძენი როგორ აკიაფდა შენს თვალებში გაოცების და სიხარულის ვარსკვლავი..

მერე ვინანე...არ უნდა მომეცა იმედი შენთვის.

მაპატიე.

შენ კი დამშვიდობებისას თვალებში ჩამხედე და მშვიდად მითხარი:

მე შენ ისეთი მიყვარხარ, როგორიც ხარო...

ამითი ყველაფერი თქვი, მე კი პასუხს თავი ავარიდე და უხერხული ღიმილით ლოყაზე გაკოცე.

და კიდევ მეტყვი რომ საოცრად კარგი ვარ?