ერისთავი თამარ
გაზიარება

დადევნება იყო გვიანი 

ბედნიერებას იმ დღეს ეცვა
უბრალო კაბა,
მხრებში მოხრილი მიდიოდა
პატარა შუკით,
თვალებში ედგა უჩვეულო
სინათლის შუქი, –
რაღაცა ძნელი სიხარული
მიჰქონდა, ალბათ.
ჩავუარე და არ შევჩერდი,
არ გავყევ უკან,
მხოლოდ ღიმილი შევაგებე
თავაზიანი,
მოვიხედე და...
დადევნება იყო გვიანი, –
უკვე გაევლო გასავლელი
პატარა შუკა.

??????