ჭილაძე ოთარ
გაზიარება

წინაპარი 

მე აქ დავეცი და აქვე დავრჩი,
აქ ვიქეც მიწად და დღემდე გიცდი,
მზეში, წვიმაში, თოვლში და ქარში
ვიწვი, ვსველდები, ვთეთრდები... გიცდი.
სხვა რა ვქნა, როცა ხმალს ვეღარ ვიქნევ
მე – იმ საზარელ ქარიშხლის მსხვერპლი –
მაგრამ შენ მაინც შემინდო იქნებ,
რაკი მიწა ვარ და არა ფერფლი.

??????