არც მიწისა ვარ, არც ცისა

რუსუდან კაიშაურს

სულისშემხუთავია ეს გაუთავებელი თავბრუდამხვევი სირბილი -

სამზარეულოდან ზეცისაკენ,

ზეციდან სამზარეულოსაკენ,

სამზარეულოდან ზეცისაკენ:

სიჩქარეში ტაფა რომ შერჩება ხოლმე მარცხენა ხელში და

შიშხინებს ერბო-კვერცხი,

და სანამ შემწვარა,

ასჯერ მოასწრებს ცაში აჭრას,

მარჯვენათი მობზრიალე კალმისტრით

ლაჟვარდის შეთქვეფას,

მერე კი კვლავ უკან ჩამობრუნებას _

გაზქურის ლობიო-ტროპებთან და მწვანილ-მორფოლოგიასთან -

სულისშემხუთავია -

და ის კი დარბის, დარბის,

არ ეთმობა არც ერთი და რათა გაგვაგონოს,

ჩამოგვყვირის შუაგზიდან:

\"ერბოკვერცხზე გეპატიჟებით!\"