საგაზაფხულო ალიონი
ცის გარეგნობას გაზაფხული უფრო უხდება.
მზით დატკეპნილი ღრუბლები და
ნისლი მერცხლების,
გაიცრიცება ალაგ-ალაგ თოვლიც ხეებზე,
როგორც მიტკალი, სიფრიფანა,სხივის შეხებით.
გცვივა ტკივილი ნახერხივით სულში, ნოტიო
თვალების შიგნით რომ იგროვებ-მზერის ფასადზე,
და დგახარ ისე, თითქოს მხრები უნდა მოსწიოს
გულმა თავისკენ, უფრო ახლოს,შენ კი საფარდედ
მოჭრილ ალიონს დეპრესიის ნაწილზე ჭმუჭნი,
გარეთ სიბნელე გუდა-ნაბადს თვითონ იკიდებს.
მზეს მოიწველის გაზაფხული ცხრავე ცის ცურით,
(შენ ხომ მანამდეც დაიჯერე ღმერთის სიდიდე )
ჩაიტანიე არეული ყოფა სუნთქვაში.
ფაიფურივით მტვრევადია სუსხი მინაზე.
დგას ალიონი, ჯერ უმზეო-ცივი ბუხარი
და შეშასავით ულაგია სხივის მარაგი.
მთებს მოიღერავს გაზაფხული.ისე უხდება,
რომ დარდებისგან გამორჩენა, ფიქრობ -
რაღა დროს...
და თუ რად გინდა არსებობის ერთი უფლებაც,
დღეს ნაზამთრალმა ბეღურებმა ისევ განახონ.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru