ბერიძე იამზე
გაზიარება

დაკონკიკი ჩარლი  

ტარტიუფის საბანზე 
 რომ გაიჭრა ვენა,
 "არაბული ტაიჭით"
გაქრა ავიცენა...… 
ფარსმან სპარსის შანდალი
მეფემ გადაღუნა,
არქიმედეს ნაფოტზე
ჩარლიმ ნახა უნა...
თოფი მხარზე~ შეიდო
ნუკრის ბედზე დარდით,
ხელში მუდამ უჭირავს
ეკბატანას ვარდი...
ნილოსივით გრძელია
ბოროტების ენა _
ნებიერა გაიქცა,
ვერ გვიშველის დევნა...
უსამართლოდ მოქცევამ
გული დაუთრგუნა,
თორემ ჩარლის გოგოა
პატარა თამუნა...
ქვეყანაზე სიმართლე
არც ტალღაა, არც წვეთი,
სიმართლეა ეული
და მხოლოდ ერთადერთი...
სახლი მუხის ჩეროში,
ბავშვების `ვევე...
გაცვეთილი ქვაბურა,
მაწანწალა ღელე...
ყაჩაღივით მშიერი
იბიკუსის წერო~,
შექსპირის `მეფე ლირი~,
სერვანტესის პერო...
პეპელა თუ ულვაში,
დიდ ფეხსაცმლის ენა _
ტარტიუფის დაჭრილი 
დიდი ავიცენა...
სიბრძნე-სიცრუისაზე
უფრო დიდი საბა,
ცვარიანი მამული,
ფეხშიშველი ლაბა...
ქეთევანის გურამი _
ჩვენი ერის პეწი,
ვეფხვად გამოვარდნილი
პოეზიის მხეცი...
გოლგოთა და ცურტავი,
ნაწამები რწმენა,
დღემდე ტანჯვით მოსული
`ნათან ბრძენის~ ენა...
`ნასხვისარი პიჯაკი~
და საბიჯგი ჯოხი,
ჯადოქარი კინოსი,
 ჩირაღდანის ქოხი~...
ცრემლნარევი სიცილი
თუ ფრანსუა რაბლე,
მზისკენ ხელებგაწვდილი
ბედნიერი ჰარლე...
სევდიანი თვალები
და ნაფოტის ალი...
სიმართლეა მხოლოდ
დაკონკილი ჩარლი.

??????