ჩერქეზიშვილი ნიკა
გაზიარება

ოცდახუთი წლისა ვარ, მაგრამ არ მიხარია - შანდორ პეტეფი 

პოეზია - ახლა უფრო როკია, 
მე თუ მკითხავთ, 
იხდენს კიდეც გაროკვას, 
ყველა სიტყვა სახრჩობელას თოკია, 
დაეკიდეთ და სიკვდილი გალოკეთ.

პოეზია - ახლა უფრო სექსია, 
მხიბლავს, 
რაც უფრო შორია სათავე, 
თუ ვარდება, აბა, ის რა ლექსია,
ან - რომ იწყებ და ორ წამში ათავებ.

პოეზია - ახლა უფრო ქალია, 
მაღლა, 
მზისკენ გაქცეული კერტებით, 
მუღამი აქვს - თან მაგარი ძალიან -
შიშველს რომ შეეხები და გედება.

პოეზია - ახლა უფრო ბრენდია, 
თან - ძველი და თან - მუდმივად ახალი, 
პოეტობაც სადღაც, ალბათ, ბედია, 
სისხლში არ გაქვს?
თუნდ თავი ქვას ახალე.

პოეზია - ახლა უფრო დრამაა, 
როლი, ერთი მსახიობის თეატრი, 
მინორული მიხრილობის გამაა -
მიყვები და ათას ტკივილს მიათრევ.

პოეზია - ახლა უფრო... არ გესმით!
აფექტია, მარტოობა, კოშმარი, 
სულ ერთია - მიწამლებთ თუ დამგესლავთ, 
ოღონდ, ეს ყრუ ბარიერი მოშალეთ.

პოეზია - ახლა უფრო ჰარია
ჰალერი ან ჟ(ი)ულიენი სორელი, 
გავაჩუქე ჩემი წილი ჰაერი, 
ჰოდა, ვკვდები ისე, როგორც მოველი.

პოეზია - ახლა უფრო... წაიღო...
ღამდება და ღამით უფრო მოიტანს, 
გთხოვთ, რომ ისე არაფერი გაიგოთ,
ასე ვარ და გიჟი ვარ და პოეტი.

??????