*** "და ისე..."
და ისე მაღალი დავანთე სანთელი,
დავანთე იმხელა კელაპტარი,
ვერასოდეს ვერ დაიწვება.
თუ დაიწვის, თუ ერთიან დამასაფლავებს,
მე შევინახავ თეთრი ძაფით
ჩემი სულის სხივს,
როგორც მიწა ინახავს ზაფხულს...
მოვეკიდები სადმე ვარსკვლავს,
ავინთები ისევ იდუმალ, შუაღამისას,
მაღალ მთაზე,
გაზაფხულის კრიალა ღამეში,
რომ მარად ენთოს ქვეყნიერების დიდი
სანთელი
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru